Besluit NZa: betrek familie zorgvuldig bij fusie
Wat vooraf ging
In februari 2021 oordeelde het College van Beroep Bedrijfsleven (CBb) dat een familievereniging in de langdurige zorg een “andere betrokkene” is die naast de cliëntenraad zorgvuldig betrokken dient te zijn bij een fusie en dat daarover gerapporteerd dient te worden door de fusiepartners. Dit omdat op basis van wetgeving “familie” uitdrukkelijk genoemd is. De NZa (Nederlandse Zorgauthoriteit) werd hiermede op zijn vingers getikt omdat NZa weigerde inhoudelijk in te gaan op een bezwaar van de Familievereniging Leekerweide
Besluit NZa en de betekenis ervan
Inmiddels heeft NZa naar aanleiding hiervan het oorspronkelijke bezwaar van de Familievereniging Leekerweide opnieuw tegen het licht moeten houden. Via deze link is het herziene besluit van 29 juni jl. te lezen. Het besluit was aanvankelijk vertrouwelijk omdat de belanghebbenden twee weken de gelegenheid kregen te verzoeken vertrouwelijke gegevens of bedrijfsinformatie en dergelijke te laten verwijderen uit de openbare versie. Daar is geen gebruik van gemaakt en inmiddels is het besluit op de website ongewijzigd gepubliceerd.
Zoals in paragraaf 6 van het herziene besluit is aangegeven constateert NZa nu dat de fusiepartners LeekerweideGroep (zorg voor mensen met een verstandelijke beperking) en Wilgaerden (ouderenzorg/thuiszorg) ten onrechte in hun verzoek aan NZa om de fusie goed te keuren niet zijn ingegaan op de vraag of en zo ja hoe de familie (en dus in het geval van Leekerweide de familievereniging) zorgvuldige betrokken was bij de fusievoorbereiding en hoe met hun inbreng is omgegaan. En dat daarom de fusiegoedkeuring wordt ingetrokken. Gezien de uitspraak van CBb kon NZa eigenlijk niet anders besluiten. De nieuwe WilgaerdenLeekerweideGroep (WLG) zal dus een nieuw fusieverzoek moeten indienen om niet in strijd te handelen met de wetgeving die er in Nederland is met betrekking tot fusies in de gezondheidszorg. Het blijft uiteraard dan opnieuw een procedurele toetsing. Gezien de enorme schaalvergrotingsprocessen van de laatste jaren in de zorgsector zouden wij het een groot goed vinden als de NZa ook een meer inhoudelijke toetsing moest gaan doen. Wellicht een punt voor in de kabinetsformatie!
KansPlus is er erg blij mee dat NZa nu het besluit heeft teruggedraaid. Hiermee is duidelijk geworden dat NZa eindelijk inziet dat familie en familieverbanden (zoals een familievereniging) naast de cliëntenraad (ook als deze geheel of gedeeltelijk uit verwanten bestaat ) binnen een instelling voor langdurige zorg als “andere betrokkenen” gezien moeten worden. En dat zij daarom ook zorgvuldig betrokken moeten worden bij een door de organisatie gewenste fusie. De betrokken familievereniging was vanaf 31 maart 2020 in het geweer gekomen toen NZa besloot het bezwaar van de familievereniging (tegen het niet zorgvuldig betrekken) ter zijde te schuiven omdat men vond dat alleen de cliëntenraad een “andere betrokkene” is naast de fusiepartners zelf.
Belangrijk is ook dat familie en familieverbanden nu weten dat zij bezwaar kunnen indienen bij NZa tegen een fusie indien zij van mening zijn dat zij niet zorgvuldig betrokken waren in de voorbereiding naast de cliëntenraad. NZa kan nu een dergelijk bezwaar niet meer zo gemakkelijk terzijde schuiven door te stellen dat familie of een familieverband “niet ontvankelijk” is en dus het bezwaar niet meer inhoudelijk behoeft te behandelen.
Tenslotte is belangrijk dat NZa in het aanvraagformulier voor fusies (NZa faciliteert hiermee de organisaties die willen fuseren) ook uitdrukkelijk moeten aangeven dat ook familie of hun verbanden “andere betrokkenen” kunnen zijn en dat daarover gerapporteerd moet worden hoe zij zorgvuldige wijze betrokken zijn geweest. Zorgelijk is achteraf dat dit eigenlijk al vanaf 2008 had gemoeten en de kans groot is dat hierover bij de vele fusies over “ondergerapporteerd” is.
Uniek is verder dat er een nieuw fusieverzoek moet komen terwijl de fusie al vanaf 1 januari 2020 wordt geeffectueerd.
Deze uitslag was naar het oordeel van Familievereniging Leekerweide niet goed mogelijk geweest zonder de ondersteuning van KansPlus Belangennetwerk verstandelijk gehandicapten. Zij stelde onder meer subsidie beschikbaar om tot deze “juridische innovatie“ te komen. Voor familie, familieverbanden en zorginstellingen is zo duidelijk geworden dat familie/familieverbanden in de langdurige zorg naast de cliëntenraden stakeholders zijn die je moet betrekken bij het fusieproces en dat je daarover moet rapporteren naar de NZa.
Familievereniging en KansPlus wachten af wat de WLG gaat doen. Dat de NZa in een voorlopige beschouwing aangeeft dat men van mening was dat de familievereniging wel goed betrokken was (men name omdat men wist van de fusievoorbereiding) vinden wij een onjuiste conclusie. Geïnformeerd zijn is “andere koek” dan zorgvuldig betrekken en dus luisteren, inhoudelijk reageren en in gesprek gaan. Maar we wachten nu eerst het nieuwe fusieverzoek van de WLG af.
Zie ook https://www.kansplus.nl/2021/03/30/nza-moet-bij-fusie-naar-familie-luisteren/ en het artikel op Skipr.nl van 28 juli 2021
Jaaroverzicht KansPlus 2020
Met gepaste trots publiceren wij het jaaroverzicht 2020 van het Landelijk Bureau van KansPlus, belangennetwerk verstandelijk gehandicapten en VraagRaak, steunpunt medezeggenschap en de rapportage van het Kennis- en adviescentrum van KansPlus.
Zoals voor iedereen heeft de COVID-19 pandemie ook voor KansPlus in 2020 gevolgen gehad. Veel werkzaamheden werden bepaald door de coronapandemie en de maatregelen die daarmee gepaard gaan.
In het jaaroverzicht geven wij een samenvatting van de werkzaamheden van het Landelijk Bureau van KansPlus in 2020. De opdracht die KansPlus zichzelf stelt is het bevorderen van een goede kwaliteit van leven voor mensen met een verstandelijke beperking en het ondersteunen en adviseren van hun naasten. We vertalen dit in drie kerntaken.
- Belangenbehartiging. Dit doen we zowel landelijk als lokaal in de richting van de politiek, zorgaanbieders en andere beleidsbepalende organen en organisaties.
- Dienstverlening. Ondersteuning en advisering van individuele leden via het Kennis- en adviescentrum en ondersteuning van cliëntenraden en via VraagRaak, het steunpunt medezeggenschap van KansPlus.
- Ontmoeting. Recreatieve activiteiten voor mensen met een verstandelijke beperking, ledenvergaderingen en themabijeenkomsten.
In het land werken onze ledengroepen samen met de leden aan dezelfde missie. Iedere ledengroep draagt op een eigen wijze bij. Sommige ledengroepen organiseren mooie activiteiten waar de mensen waar het om gaat heel gelukkig van worden en waardoor ze ook deel kunnen uitmaken van een netwerk dat zich buiten een zorginstelling bevindt. Andere ledengroepen focussen zich meer op de belangenbehartiging op lokaal niveau en lobbyen voor beter vervoer, goede dagbesteding, betere toegankelijkheid, meer oog voor mensen met een verstandelijke beperking. En er wordt hard gewerkt. Het landelijk bestuur van KansPlus is trots op de ledengroepen en weet dat zij vaak met beperkte menskracht zich optimaal en op vrijwillige basis inzetten voor een mooi leven voor mensen met een verstandelijk beperking. Hier past alleen maar hele grote waardering voor. In 2020 zijn veel activiteiten helaas niet doorgegaan omdat elkaar fysiek ontmoeten niet of nauwelijks mogelijk was. Daardoor hebben veel ledengroepen geen activiteiten kunnen organiseren en is op andere manieren contact met leden geweest.
Het jaaroverzicht is opgebouwd langs de lijnen van het strategisch beleidsplan 2019-2023. Het strategisch beleid bestaat uit zes bouwstenen.
Via deze link kunt u de samenvatting van het jaaroverzicht lezen. U kunt deze en de uitgebreide versie ook lezen en downloaden via https://www.kansplus.nl/over-kansplus/jaaroverzicht-en-jaarrekening-2020/
Heeft u vragen of opmerkingen? Mail deze naar info@kansplus.nl of bel met 030-2363744.
Toiletalliantie in een nieuw jasje want ‘Iedere wc telt’
De Toiletalliantie gaat verder onder een nieuwe naam, mét een nieuwe website en een nieuwe huisstijl. De nieuwe website is vanaf nu te vinden via www.iederewctelt.nl.
Iedere wc extra telt. Vandaar de nieuwe naam: Toiletalliantie, Iedere WC Telt. De alliantie zet zich met ambassadeur Catherine Keyl in voor meer openbare, opengestelde en toegankelijke toiletten.
Het gebrek aan goede toegankelijke toiletvoorzieningen in Nederland zorgt voor angst bij patiënten (met bijvoorbeeld spijsverteringsklachten, stoma, incontinentie, etc.) voor gênante situaties en spanning om op pad te gaan. Dit geldt ook voor mensen met een verstandelijke beperking. Maar uiteindelijk heeft iedere Nederlander af en toe een toilet nodig.
KansPlus is sinds de oprichting in 2018 partner in de Toiletalliantie. KansPlus pleit vooral voor voldoende toegankelijke toiletten. Voor iedereen met hoge nood.
Apps overheid nog nauwelijks toegankelijk
Belangenorganisaties voor mensen met een beperking, ouderen en mensen met een psychische kwetsbaarheid maken zich grote zorgen over de toegankelijkheid van overheidsapps. Slechts 1 van minstens 500 apps van de Nederlandse overheid is aantoonbaar toegankelijk voor mensen met een beperking. Dit blijkt uit onderzoek door Stichting Appt. Het gevolg is dat gebruikers met een beperking, een psychische kwetsbaarheid en ouderen een groot deel van de overheidsapps niet of niet goed kunnen gebruiken.
Magere cijfers
Vanaf 23 juni 2021 moeten alle apps van de overheid een toegankelijkheidsverklaring hebben. Dit is vastgelegd in de wet Tijdelijk Besluit Digitale Toegankelijkheid. In de verklaring staat in welke mate de app toegankelijk is. Uit het onderzoek van Stichting Appt blijkt dat er 100 toegankelijkheidsverklaringen – meestal voor iOS en Android gezamenlijk – zijn opgenomen in het register met verklaringen. Van de overige apps is geen verklaring bekend en is daardoor geen zicht op de status van toegankelijkheid. Het onderzoek schat het aantal overheidsapps op minimaal 500. Van de 100 apps met een verklaring is er één volledig toegankelijk. Dat is de Berichtenbox App en dat geldt dan alleen voor de iOS-versie. 21 apps voldoen gedeeltelijk, waaronder de CoronaMelderApp. Slecht scorende apps zijn bijvoorbeeld de gemeentelijke afvalwijzerapps. Het merendeel daarvan is niet toegankelijk. Ook is niet elke overheidsapp in zowel Android en iOS beschikbaar.
Zorgelijke uitkomst
Illya Soffer, directeur van Ieder(in) namens het GebruikersNetwerk Digitale Inclusie: “Ongelofelijk dat de overheid zo achterloopt, terwijl digitale toegankelijkheid het verschil kan maken tussen wel of niet zelfstandig kunnen meedoen. Dat er in sommige gevallen ook geen toegankelijke alternatieven beschikbaar zijn, is niet acceptabel. Dat zorgt voor uitsluiting.” Het toegankelijk maken van een app is geen gunst of extraatje, het is noodzakelijk. Soffer: “Het VN-verdrag Handicap is hier heel helder over: toegankelijke informatie is een mensenrecht.”
Gemiste kansen
De mobiele telefoon is voor veel mensen met een beperking essentieel om zelfstandig door het leven te gaan. Zo maken diverse NS-apps het voor een blind iemand mogelijk zelfstandig te reizen. En voor sommige apps is geen alternatief in de vorm van bijvoorbeeld een website beschikbaar, zoals de CoronaMelderApp. Mobiele telefoons hebben hulpmiddelen en instellingen die een app toegankelijk maken. Maar de ontwikkelaar moet dan wel zorgen dat de app ook daadwerkelijk werkt met deze toegankelijkheidsopties. Denk aan een schermlezer voor blinden en laaggeletterden, stembediening voor mensen met een beperkte handfunctie, een donkere modus voor iemand met niet aangeboren hersenletsel en ondertiteling voor iemand die doof is.
Gebrek aan kennis over toegankelijkheid
Het ontbreekt aan kennis over de toegankelijkheid van apps. Daarom moet gewerkt worden aan kennis en bewustwording bij ICT- en designopleidingen, bij leveranciers en bij de overheid.
Illya Soffer: “Inclusief ontwerpen moet de standaard worden. Dat betekent ook dat ervaringsdeskundigen bij het ontwerpen en bouwen van een app betrokken worden. Hierdoor worden apps voor iedereen toegankelijk en gebruiksvriendelijk.” Het vanaf het begin betrekken van ervaringsdeskundigen is bijvoorbeeld gebeurd bij de ontwikkeling van de CoronaMelderApp. Alhoewel deze app nog niet voor de volle 100 procent toegankelijk is, heeft de Rijksoverheid wel goede eerste stappen gezet. Bij de CoronaCheckApp zijn gebruikers pas later betrokken. Daar moet nog een inhaalslag gemaakt worden.
Het onderzoek is uitgevoerd door de Stichting Appt en is hier te lezen: https://appt.nl/nieuws/wettelijke-verplichting-apps-23-juni
Het GebruikersNetwerk Digitale Inclusie is een initiatief van Dovenschap, Dwarslaesie Organisatie Nederland, EMB-Nederland, HoorMij.NVVS, Ieder(in), KansPlus, KBO-PCOB, LFB, MIND, Oogvereniging, Sien en Spierziekten Nederland. Iedere belangenorganisatie die onze doelen onderschrijft kan zich aansluiten.
https://iederin.nl/gebruikersnetwerk-slaat-handen-ineen-voor-digitale-inclusie/
Brochure Hulpmiddelen Wet langdurige zorg
Mensen die zorg ontvangen vanuit de Wet langdurige zorg (Wlz) kunnen hulpmiddelen krijgen. Welke dat zijn hangt af van de manier waarop men Wlz-zorg ontvangt (leveringsvorm). Bijvoorbeeld thuis of in een instelling. Het hangt ook af van het soort Wlz-hulpmiddel dat men aanvraagt.
De Brochure-hulpmiddelen-wlz van Zorginstituut Nederland legt eenvoudig uit welke hulpmiddelen dit zijn en hoe de toekenning hiervan werkt. De brochure is geschreven voor mensen die zorg ontvangen uit de Wet langdurige zorg (Wlz), hun familieleden, naasten, begeleiders en mantelzorgers. Ook worden er voorbeelden van verschillende situaties beschreven.
Bron: https://www.zorginstituutnederland.nl/publicaties/brochure/2021/06/09/brochure-hulpmiddelen-wlz
Samen werken aan toekomstperspectief
KansPlus zet zich al jaren in voor de belangen van mensen met een verstandelijke beperking en hun verwanten. Wij worden erkend en gevraagd vanwege onze dossierkennis en onze betrokkenheid. KansPlus vertegenwoordigt het cliënten- en verwantenperspectief succesvol bij beleidsmakers en zorgaanbieders.
KansPlus heeft een ijzersterke positie in de landelijke behartiging van de belangen van de mensen met een verstandelijke beperking en hun verwanten.
Ledengroepen organiseren prachtige activiteiten voor onze mensen. Zij zetten zich op allerlei manieren in bij de lokale belangenbehartiging.
Echter, tegelijkertijd neemt het ledenaantal jaarlijks af. En daarmee ook de financiële basis. De kernwaardes van KansPlus, ‘betrokkenheid’ en ‘inzet’, leveren financieel nauwelijks iets op. In het verleden konden we ‘de eindjes aan elkaar knopen’ door landelijk verantwoordelijkheid te nemen in door de overheid geïnitieerde projecten. Nu zien wij dat deze (onzekere) bron van inkomsten opdroogt. Bij de ledengroepen zien wij een vergelijkbare situatie. Een enkele uitzondering daargelaten, nemen jaarlijks de financiële middelen en daarmee de activiteiten bij de ledengroepen af.
Er moet iets gebeuren
KansPlus zal dringend maatregelen moeten nemen om haar financiële basis blijvend te verstevigen. Doet zij dat niet dan zal de vereniging, ondanks de brede waardering voor haar lokale, regionale en landelijke inzet, binnen drie jaar de handdoek in de ring moeten gooien. Daarmee verdwijnt de landelijke belangenbehartiging, stopt het Kennis- en adviescentrum (in 2020 meer dan 700 hulpvragen) en komt er een einde aan de ondersteuning aan cliëntenraden en familieverenigingen vanuit VraagRaak. Kortom, dan valt de kern van de vereniging weg
Willen wij het zo ver laten komen? Nee natuurlijk: het bestuur van KansPlus is overtuigd van het bestaansrecht en de noodzaak van KansPlus. De inbreng van KansPlus -onder andere- in het coronadebat heeft het belang van KansPlus en de inbreng van het [cliënt- en naastenperspectief’ nog eens onomstreden duidelijk gemaakt.
Het oplossen van de lastige situatie waarin KansPlus nu verkeert, kent geen simpele oplossingen. Deze situatie dwingt tot het maken van strategische keuzes. Het bestuur heeft een interne projectgroep geformeerd om gestructureerd met dit lastige maar zo belangrijke onderwerp aan de slag te gaan. Het project heeft Perspectief 2025 als werktitel. De afgelopen maanden heeft de projectgroep een begin gemaakt met het onderzoeken van de verschillende opties voor KansPlus. Het voortbestaan van KansPlus is daarbij het uitgangspunt. Ook het in stand houden van de drie hoofdtaken van KansPlus, namelijk de belangenbehartiging, het faciliteren van ontmoeting van leden en het adviseren en het verstrekken van informatie, staat daarbij centraal. Wij zijn daarbij nog niet tot conclusies gekomen.
Wel hebben we onze gedachten laten gaan over de minimale voorwaarden waaraan KansPlus moet voldoen om op langere termijn te kunnen blijven bestaan. Ook is de rolverdeling tussen de ledengroepen en de landelijke organisatie tegen het licht gehouden. De voorlopige conclusie is dat de verhouding tussen de ledengroepen en de landelijke organisatie strakker georganiseerd moet worden. Daarbij zal de voortgang van de activiteiten van de ledengroepen centraal staan.
Denk en doe mee
We moeten dus keuzes maken over financiën, de structuur van de organisatie en onze activiteiten.
Tijdens de Algemene Vergadering van 19 juni 2021 kwamen deze onderwerpen aan bod en heeft het bestuur van KansPlus een concept van aanpak voorgelegd. De aanwezigen hebben unaniem ingestemd met dit concept. De komende maanden zal het concept uitgewerkt gaan worden. Het bestuur nodigt iedereen uit, leden en ledengroepen, om met ons mee te denken en mee te werken aan een gezonde toekomst van KansPlus.
Heeft u vragen en/of opmerkingen? Mail naar info@kansplus.nl en we nemen dan contact met u op.
Rapport ‘Samen een modus zoeken. Ervaringskennis van verwanten bij de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking.’
Het Zorginstituut heeft in samenwerking met KansPlus onderzoek gedaan naar de ervaringen en rollen van verwanten bij de zorg van hun naaste met een verstandelijke beperking en probleemgedrag. Mede dankzij de bereidheid en openhartigheid van verwanten om over de zorg van hun naaste te delen, is het rapport tot stand gekomen. Het heeft bijgedragen tot een reeks indrukwekkende verwantenverhalen. In het rapport kunt u daar uitbreid over lezen.
Belangrijke conclusies uit het onderzoek zijn:
- Verwanten nemen op allerlei manieren een rol op bij de zorg voor hun naaste, zoals aangever van informatie over hun naaste met een verstandelijke beperking, mantelzorger, geheugen, escalator en de-escalator. Dat behelst en vraagt nogal wat van verwanten.
- Naasten worstelen met hun rol want ze zijn niet (meer) in de lead. In hun verhalen klinken persoonlijke thema’s door van niet gehoord worden, niet betrokken worden, onbereikbaar zijn van management en zelf onaangenaam bejegend worden.
- De waarde van ervaringskennis is het verdiepende inzicht in de belevingswereld van de verwanten.
Het rapport via deze link te lezen en te downloaden. In het najaar zullen de resultaten van het onderzoek door het Zorginstituut betrokken worden als zij uitvoering geven aan activiteiten om de zorg van mensen met een verstandelijke beperking en probleemgedrag te verbeteren.
Het onderzoek is uitgevoerd in het kader van het Zinnige Zorg-project ‘Mensen met een verstandelijke beperking en probleemgedrag’.
Doe mee met de dementiekamer ‘Samen beslissen, samen doen’
Tweede kamer neemt wijziging Wet zorg en dwang aan
De Tweede Kamer heeft op dinsdag 8 juni ingestemd met de Reparatiewet. Deze wet wijzigt de Wet zorg en dwang en de Wet verplichte geestelijke gezondheidszorg. In een gezamenlijke brief hebben de cliëntenorganisaties Ieder(in), KansPlus en LSR, de beroepsverenigingen V&VN, Verenso, NVAVG, NIP en NVO en de brancheorganisaties ActiZ, Zorgthuisnl en VGN vijf voorstellen gedaan ter vereenvoudiging van de Wet zorg en dwang. Drie daarvan zijn overgenomen door de Tweede Kamer, de andere twee zullen op een later moment door VWS worden opgepakt.
- De Tweede Kamer heeft in de Wzd de mogelijkheid opgenomen dat cliënten met een psychische stoornis gedwongen kunnen worden opgenomen in een verpleeghuis of een locatie voor gehandicaptenzorg. Tot nu toe konden deze cliënten alleen in de geestelijke gezondheidszorg worden opgenomen.
- De uitvoering van het stappenplan is door de Tweede Kamer vereenvoudigd. De verplichting om advies te vragen van een deskundige die niet werkzaam mag zijn bij de organisatie die de cliënt zorg biedt wordt vervangen door de verplichting om advies te vragen van een onafhankelijke deskundige. Deze deskundige mag niet bij de behandeling van de cliënt betrokken zijn, maar mag wel werkzaam zijn bij de organisatie die cliënt zorg verleent.
- De Tweede Kamer heeft vereenvoudigd hoe zorgverleners moeten beoordelen of onvrijwillige zorg, die in het zorgplan is opgenomen, in de praktijk daadwerkelijk kan worden uitgevoerd. De beoordeling is teruggebracht tot de twee vragen waarom het uiteindelijk gaat: is onvrijwillige zorg verlening in de gegeven omstandigheden nodig en kan wellicht in de gegeven omstandigheden worden volstaan met een minder ingrijpende vorm van onvrijwillige zorg?
Minister van Ark laat het volgende verder onderzoeken:
- Onderzoek naar overplaatsing en informatie-uitwisseling. De veldpartijen hebben ook aangedrongen op een regeling van overplaatsing van cliënten van de geestelijke gezondheidszorg naar de ouderenzorg of gehandicaptenzorg en andersom en op verduidelijking van de regels met betrekking tot informatie-uitwisseling bij de verlening van onvrijwillige zorg.
- Of een onderscheid gemaakt kan worden tussen lichtere en zwaardere vormen van onvrijwillige zorg, zodat het stappenplan niet altijd integraal moet worden uitgevoerd. Minister Van Ark heeft de Tweede Kamer toegezegd dit met de veldpartijen te bespreken.
Het wetsvoorstel wordt nu voorgelegd aan de Eerste Kamer. De Reparatiewet treedt naar verwachting uiterlijk op 1 januari 2022 in werking.
Hier is het debat, de aangenomen amendementen en moties terug te lezen.
Zie ook dit bericht voor de brief die de veldpartijen naar de Tweede kamer voorafgaand aan het debat.
Oproep aan Tweede kamer: ‘Verbeter de Wet Zorg en dwang’
Maak de uitvoering van de Wet zorg en dwang makkelijker, dat is de oproep van elf landelijke organisaties aan de Tweede Kamer. Op 27 mei behandelde de Tweede Kamer een wetsvoorstel met aanpassingen voor de wet die sinds een jaar van kracht is. De cliëntenorganisaties Ieder(in), KansPlus en het LSR, de beroepsverenigingen V&VN, Verenso, NVAVG, NVO en NIP en de brancheorganisaties ActiZ, VGN en Zorgthuisnl schreven de Kamerleden gezamenlijk een brief met voorstellen om de wet te verbeteren.
De voorstellen van de veldpartijen moeten zorgen voor een betere uitvoerbaarheid van de Wet zorg en dwang (Wzd). Bijvoorbeeld door meer duidelijkheid te geven over het uitwisselen van gegevens tussen zorgverleners en door de wet ook van toepassing te laten zijn op mensen met een psychische aandoening die in een ouderen- of gehandicapteninstelling wonen. Ook wordt gepleit voor meer flexibiliteit in de uitvoering van het stappenplan, zodat zorgverleners zorg op maat kunnen bieden.
De Wet zorg en dwang regelt de rechten bij onvrijwillige zorg of onvrijwillige opname van mensen met een verstandelijke beperking en mensen met een psychogeriatrische aandoening (zoals dementie).
Naast de praktische verbetervoorstellen, zijn er ook zorgen over de uitvoerbaarheid van de Wet zorg en dwang. Al eerder concludeerde de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) dat de uitvoering van de Wzd zou leiden tot een verhoging van de kosten met € 111 miljoen per jaar. Dat betreft echter alleen de uitvoering van één onderdeel uit de wet, het stappenplan. De overige kosten van uitvoering van de Wzd zijn niet meegenomen in het kostenonderzoek van de NZa. Het ministerie van Volksgezondheid Welzijn en Sport (VWS) dacht bij de invoering van de Wzd juist kosten (€ 2,9 miljoen) te besparen. Dat blijkt dus niet het geval te zijn.